Albay Mustafa Kemâl Kireçtepe Muharebelerini şöyle anlatır;

“Kireçtepe, Anafartalar muharebe cephesinin sağ kanadında pek mühim bir mevzidir. Düşman 15 Ağustos 1915 günü akşam saat 6.30’dan sonra bir tugay kuvveti ile grubun sağ kanadına taarruz ve Kireçtepenin bazı kısımlarını zapt etmişti. Fakat aynı gece kıtalarımız tarafından yapılan karşı taarruzda Kireçtepe mevzii geri alındı. Düşman 16 Ağustos 1915 günü daha üstün kuvvetlerle yeniden Kireçtepe’ye taarruz etti. Düşmanın pek ciddi olduğu anlaşılan bu taarruzlarına karşı yakından ve bizzat tedbirler almak üzere adı geçen cephe gerisinde Turşun köyündeki tümen karagahına gittim. Kireçtepe muharebe meydanına yeteri kadar kuvvetlerin hemen toplanması lüzumu belirmişti. Onun için istifade edilebilecek birlikleri getirterek öğleye kadar 12 tabur toplamayı başardım. Getirilen kuvvetler durmadan muharebe hattına yürüyorlardı. Sonunda kurmaylarımdan gerekli olanlarla beraber bizzat ben de muharebe hattına yaklaşmak lüzumunu hissettim. Bulunduğum yerden muharebe hattına giden tek bir yol vardı. Bu yol hep kıyı yakınından geçiyordu. Düşmanın kıyıya yaklaşmış olan iki torpidosu tarafından durmadan ateş altında tutuluyordu. Bu sebeple ileri harekât eden bütün kıtaların durmuş olduğunu gördüm. Hayvandan indim. Kolun başına ve durmak zorunda kalınan noktaya geldim. Hakkette oradan ileri geçmek; Ölümle kesin olarak yüz yüze gelmekti. Halbuki bugün bu kıtaların ileri geçmesi lazımdı. Önce ben yalnız olarak koşar adımla geçtim. Arkamdan ve birbirinden aralıklı olarak kurmay başkanım ve yaverlerim geçtiler. Ondan sonra durmuş olan kıtaların komutanlarına geçeceksiniz dedim. Parça parça koşmak suretiyle istenilen kıtalar geçirildi. Bu muharebenin sonunda düşman harekâtı sonuçsuz bırakıldı. Öncekinden daha hakim bir durumda geçirildi. “Yaver Cevat bey o gün o tehlike içinde hizmet gören bir askeri anlattı”. Kimsenin geçemediği ateş içinden telaşsız ve tevekkülle yürüyerek ilerideki arkadaşlarına nişanla hemen orada mükafatlandırmıştır.”